Frisse eightiesnostalgie voor fans van Robert Palmer, Steve Winwood én Bon Iver.

Zelfs bij wie de naam Bruce Hornsby niet meteen een belletje doet rinkelen, doen de eerste noten van zijn allergrootste hit The Way It Is uit 1986 dat ongetwijfeld wél. Het nummer werd ontelbare keren gecoverd en gesampled (denk maar aan het onsterfelijke Changes van Tupac) en maakt deel uit van het collectieve geheugen.

Maar Bruce Hornsby is natuurlijk veel meer dan die ene megahit. Na The Way It Is en opvolgers als Mandolin Rain en Every Little Kiss dook hij de Amerikaanse rootsmuziek in, maakte hij deel uit van cultband The Grateful Dead, werkte hij regelmatig samen met regisseur Spike Lee en ondertussen mag hij zich de trotse eigenaar noemen van maar liefst drie Grammy Awards.

Als hij over nieuwste plaat Absolute Zero (april 2019) dus zegt dat het “een verzameling van invloeden” is, bereid je dan maar voor op een rollercoaster van formaat. Hij dook de studio in met kleppers als Justin Vernon (Bon Iver), Jack DeJohnette, Blake Mills en The Staves. Het werd een prachtige plaat die het midden houdt tussen weidse indie, modern klassiek en goudeerlijke roots.

Zo slaagt Bruce Hornsby er als geen ander in om zijn sterrenstatus uit de eighties naadloos te vertalen naar een nieuw publiek, met songs die minstens even straf zijn als zijn grootste successen maar moeiteloos meegaan met de tijd.