Vitale Belgische electro-jazz voor fans van Beraadgeslagen, De Beren Gieren, Stuff en Dans Dans.
Ottla is de nieuwe band van de onvermoeibare Bert Dockx (Flying Horseman, Dans Dans, Strand). Wat begon bij een eenvoudige gedachte, een vaag plan om nog eens jazz te spelen, ontspoorde in een bijzonder project met een heel eigen smoel. Het werd Ottla, de voornaam van Franz Kafka’s geliefkoosde zus, naar wie de jonge Bert Dockx ooit een fiets en later zijn eerste groep noemde.
Nu is Ottla dus opnieuw een band. En meer dan een knipoog naar Dockx’ impro-verleden, is het een nieuwe, andere, geheel eigen hybride van genres en sferen. Geen vrijblijvende stijloefening, maar een heel concreet, vitaal sextet dat onder leiding van haar bezieler vaste vorm kreeg, na een jaar stofwolken blazen en stampen in het repetitiekot.
De neerslag van dat jaar, de eerste plaat van Ottla, klinkt speels, mysterieus, soms broos, occasioneel bruut en dwars, maar altijd spannend. Bert ging aankloppen bij producer en compagnon de route Koen Gisen om in zijn studio La Patrie de chemie en energie van Ottla te capteren in een bruisende geluidsmix. Acht songs haalden het titelloze debuut, zes eigen composities en twee covers - eentje van Sun Ra en eentje van Monk.
Het rauwe bluesy gitaargeluid, het doelbewust dwalen langs verduisterde zijsporen, een zwak voor dissonante elektronica: het zijn hoekstenen van Dockx’ universum. Maar toch fietst Ottla dartel haar eigen weg, met botsende of harmonieuze blazers, twee contraire drummers, een broeierig ronkende contrabas.
Jazz? Rock? Psychedelica? Iets daar tussenin, of iets helemaal anders? Dat hangt vooral van de luisteraar af. Of zoals Thelonious Monk het ooit zei: ‘You're supposed to know it when you hear it’.
BERT DOCKX (GITAAR); FRANS VAN ISACKER (ALTSAX); THOMAS JILLINGS (TENORSAX EN KLARINET): NICOLAS ROMBOUTS (CONTRABAS); YANNICK DUPONT (DRUMS EN ELEKTRONICA); LOUIS EVRARD (DRUMS)
Foto © Alex Schuurbiers
Onder de naam Poor Isa speelt het duo Ruben Machtelinckx en Frederik Leroux het voorprogramma. Met een combinatie van prepared banjo en woodblocks omschrijven ze een deinende conditie waarbij stilte en klank zich op gelijke hoogte bevinden. Vanuit uitvergrote, geïsoleerde of verder ontwikkelde improvisaties ontstaan kabbelende composities waarin subtiele nuances en nauwelijks hoorbare klanken aan de oppervlakte worden gebracht.
Het project mondde uit in nieuw werk: let’s drink the sea and dance is een bundeling van negen composities, in de lente van 2019 uitgebracht door aspen edities.
