Internationale Vrouwendag Papicha Film met inleidend gesprek door activiste en kunstenares Homa Arkani
Sponsor: i.s.m. Soroptimist Clubs Antwerpen en Antwerpen De Zes Rozen

De Algerijnse regisseur Mounia Meddour grijpt met Papicha terug naar gebeurtenissen tijdens de Algerijnse burgeroorlog in de jaren negentig. De achttienjarige studente Nedjima droomt ervan styliste te worden en verkoopt haar sexy kleding aan papichas, mooie jonge Algerijnse meisjes, in de toiletten van hippe nachtclubs.

Haar onafhankelijke leven wordt drastisch ingeperkt door religieuze fundamentalisten die eisen dat alle vrouwen bedekt de straat op komen, of het anders bekopen met hun leven. Maar Nedjima wijkt niet en organiseert bij wijze van protest een modeshow.

Papicha is dappere cinema. Een uitgesproken ode aan vrijheid, waarmee Meddour wil aantonen dat zelfs gedwongen sociale verandering mensen niet per sé tot vluchten drijft. Papicha maakte deel uit van de reeks sociaal geëngageerde films die op het jongste filmfestival van Cannes werden vertoond in de sectie Un Certain Regard.

Voor de film geeft kunstenares Homa Arkani (1983, Teheran) een korte inleiding over vrouwenrechten. Tot 2016 leefde Arkani als grafisch ontwerper en activiste in Iran. Met haar kunst uitte ze een duidelijke en directe boodschap over de problemen van jonge meisjes in Iran, en de schending van mensenrechten. In 2016 verhuisde ze naar België en behaalde haar Master in de schilderkunst. In Iran was Homa Arkani een activistische kunstenares, vandaag de dag deelt ze haar vrijheid, wijsheid, cultuur en gevoelens met haar publiek als kunstenares.

Credits

REGIE: MOUNIA MEDDOUR; GENRE: OORLOGSDRAMA; MET: LYNA KHOUDRI, SHIRINE BOUTELLA, AMIRA HILDA DOUAOUDA. 2019; FRANKRIJK; 1U46; FRANS, ARABISCH GESPR. NL ONDERTIT.

PRIJZEN

Op het El Gouna Film Festival won Papicha de prijs voor Beste Arabische Film. De film werd bekroond met de Publieksprijs en prijs voor Beste Regisseur op het Valladolid International Film Festival.

 

PERS

Papicha evoceert knap een tijdsbeeld van Algerije in de jaren 90, ook het ‘zwarte decennium’ genoemd. Bijzonder toch dat een modeshow een straffe daad van rebellie kan zijn!” (FILMMAGIE)

“Een sterk gefilmde, ruwe en soms grappige ode aan de kracht van vrouwen.” (DE MORGEN)