‘Zij is de eerste Beyoncé’, zei Adele ooit over onze Marie Daulne. De zangeres van Zap Mama blikt voor het eerst terug op haar rijke carrièrre. Naar aanleiding van een bijzonder geslaagd best of-concert op 25 april 2024 in De Roma, gaf de Belgische ster een interview aan ons magazine. Met een heldere boodschap: droom groot, zoals ik dat ook heb gedaan.
Tekst: Jasper Van Loy
Foto's: Jokko
Marie Daulne heeft altijd liever vooruit dan achteruit gekeken, dat is wat haar al jaren tot een unieke stem in de wereldwijde muziekscene maakt. Met haar groep Zap Mama pioniert ze al sinds begin jaren negentig Afrikaanse tradities en Europese popmuziek tot iets unieks te vermengen, eerst a capella met een betoverend kwintet en daarna met een band. Stevie Wonder en Adele zijn fan, Tom Cruise vroeg haar om muziek voor Mission Impossible II en Stromae geeft desgevraagd graag toe dat hij de mosterd bij haar heeft gehaald.
Toch blikt ze nu terug, maar dan op zo’n manier dat het toch weer vernieuwend wordt. Voor Best of Remake interpreteert ze songs uit al haar platen weer opnieuw. “De fans hebben mogen kiezen via een poll, en voor uit de recentere albums heb ik zelf gekozen”, zegt Daulne.
Ze noemt Take Me Coco, een nummer van haar naamloze debuut uit 1991, als een goed voorbeeld van hoe ze het heeft aangepakt: “Ik ben zot van amapiano, de Zuid-Afrikaanse house die je nu overal hoort, en Take Me Coco is eigenlijk dat avant la lettre. De nieuwe versie laat de twee op elkaar aansluiten.” Van nogal wat nummers zijn de originele opnames verloren gegaan, zegt ze: “Gelukkig vroeg ik na elke opnamesessie een kopie van de ruwe muziek en met de hulp van artificiële intelligentie heb ik soms nog de zanglijnen uit een nummer kunnen isoleren.”
MENTALITEIT
De gelegenheid is de twintigste verjaardag van Ancestry in Progress, de eerste plaat die Daulne maakte na haar verhuis naar New York in 2000. “Ik droomde als tiener al van Amerika, luisterend naar hoe Neil Young over California zong.” Op haar beurt inspireert Daulne jongere artiesten om groot te dromen. “Ik gloei van trots als iemand als Selah Sue mij vertelt wat mijn concerten ooit voor haar hebben betekend.”
Intussen woont Daulne al bijna vijftien jaar weer in Brussel: “Ik mis New York, maar de stad is veranderd. Je mag niet blijven hangen in nostalgie, dat doet pijn. Wees dankbaar om wat je hebt gehad. Nu kan ik gelukkig worden over hoe Brussel veranderd is. Al die kleuren op straat, al die kunst! Het is alleen jammer dat de mentaliteit van de mensen niet is gevolgd. Little country, little possibilities, denkt de gemiddelde Belg, terwijl ik het bewijs ben dat dromen waar kunnen worden. Als een meisje uit de Marollen vier keer de Hollywood Bowl kan vullen, dan kan er veel.”
Marie Daulne blijft alleszins dromen. Nadat ze vorig jaar met haar dochter K.zia meewerkte aan de soundtrack van Kizazi Moto: Generation Fire, de afrofuturistische animatiereeks op Disney+, wil ze nu graag een audioboek maken. “Het liefst wil ik de luisteraar in een kamer vol speakers steken, zodat hij wordt bedolven onder sound en zijn verbeelding helemaal kan laten werken. We hebben verbeelding nodig, in deze fantasie. Zonder had ik nooit gestaan waar ik stond.”
