Na platen met het werk van Billie Holiday en Bill Withers waagt Amerikaans jazz-zanger José James zich op On & On aan het oeuvre van Erykah Badu. Zie het gerust als een pleidooi tegen purisme en hokjesdenken: “Wie met een gewillig oor naar haar platen luistert, hóórt de jazz gewoon.”

Auteur: Jasper Van Loy

“Ik voel het niet”, kreeg José James een tijd geleden van zijn vrouw Talia Re te horen. Het ging niet over hun huwelijk of het platenlabel Rainbow Blonde dat ze samen hebben, wel over Josés versie van Green Eyes van Erykah Badu. “De tekst gaat over onzeker zijn en ik stelde me als man niet kwetsbaar genoeg op, vond Talia. Ze zei dat ik dieper in Badu’s woorden moest graven, en ze had overschot van gelijk: ik had het gewoon niet door, omdat ik als man heb geleerd om mijn emoties weg te steken.”

Green Eyes staat op James’ nieuwe plaat On & On, met alleen maar muziek van Badu. Naar eigen zeggen doet hij maar wat jazz-zangers altijd al hebben gedaan: populaire muziek van hun tijd opnieuw interpreteren. “Erykah Badu is, los van haar impact op de muziek in het algemeen, ook voor mij persoonlijk erg belangrijk geweest”, zegt James. “Ik ben een kind van de golden age of hiphop en ben in de jazz gedoken door de samples van klassieke rapplaten te ontleden. En toen kwam Baduizm van Erykah Badu: dat was én hiphop, én r&b, én jazz! Ze dringt je die jazz niet op, maar luister met een gewillig oor naar haar platen en je hóórt het gewoon. Let eens op haar frasering in On & On, dat spel van vraag en antwoord: daar is ze een bigband op zichzelf.”

James bewondert Badu ook om haar teksten, met wie ze volgens hem zowat iedereen bereikt: “Ze zegt de meest intellectuele dingen over slavernij en spiritualiteit op een manier dat ook de arbeiders het begrijpen, maar evengoed mag het gaan over het harde dagelijkse leven op straat.Dat maakt haar muziek vandaag voor mij in 2023 relevanter dan een standard over de liefde uit het New York van de jaren veertig.”

De erfenis van Herbie

Volgens James, die eerder al soortgelijke odes aan Billie Holiday en Bill Withers bracht, wordt veel muziek vandaag nog steeds onterecht genegeerd door jazzmuzikanten en -liefhebbers. “Je zou zoveel kunnen doen met de diepe songs van Nick Drake, maar ik denk ook aan de funky muziek die Herbie Hancock en Roy Ayers in de jaren zeventig maakten.Die is lang verguisd door de jazzpolitie, maar ik ben blij dat jonge namen als Thundercat en Terrace Martin weer met die erfenis aan de slag gaan.”

“Met de muziek van Badu wil ik op dezelfde manier de puntjes verbinden tussen jazz en hiphop.De nieuwe generatie moet weten dat een en dezelfde muzikant een plaat kan opnemen met Jef Neve (For All We Know uit 2010, nvdr.), de muziek van Erykah Badu kan zingen én zijn eigen songs kan brengen. Ik ben zeker niet de eerste die zo breed gaat. Ik denk bijvoorbeeld aan George Benson, maar zeker ook aan Erykah Badu zelf.Toch voel ik dat we nog veel werk voor de boeg hebben om alle muren te slopen.”