Toen Emiliana Torrini de vraag kreeg of de heren van The Colorist Orchestra haar muziek mochten bewerken, had ze geen idee dat het zo goed zou klikken. Nu trekken zangeres en groep weer de baan op met Racing The Storm, een plaat van hen samen.

Auteur: Jasper Van Loy

“We hebben erg genoten van elkaars gezelschap en we voelden dat dit verhaal niet af was.” Emiliana Torrini antwoordt zonder twijfelen op de vraag waarom ze weer samenwerkt met The Colorist Orchestra. Het collectief rond percussionisten Aarich Jespers en Kobe Proesmans vroeg haar zeven jaar geleden voor het eerst of ze haar songs te lijf mochten gaan met hun klassieke instrumenten, zoals ze dat eerder al deden met het werk van onder anderen Gabriel Rios en Lisa Hannigan.

Te veel gemeenschappelijk

“Toen we voor het eerst repeteerden, herkende ik mijn eigen muziek bijna niet meer. Ik had het werk onderschat dat zij in de arrangementen hadden gestoken”, herinnert Torrini zich. Er kwam een plaat van en een tournee, waarna de IJslandse zangeres alleen maar meer wilde. “We hebben te veel gemeenschappelijk om het hierbij te laten en ik was bovendien nieuwsgierig naar hoe het zou zijn om samen te schrijven.”

Zo werd Right Here de eerste plaat waarop The Colorist Orchestra met zelfgeschreven nummers komt. “In het begin stuurden Aarich en Kobe demo’s die zo af waren dat ik er amper iets mee kon doen”, zegt Torrini. “Aan ons om geluidssporen te muten, tot er soms alleen maar piano overbleef”, vult Jespers aan. “Later zijn we bij elkaar gaan zitten om samen naar de kiemen voor nieuwe muziek te zoeken.”

Wim Wenders

Nu vier jaar zwoegen kijkt Torrini tevreden terug: “Ik hou van de romantische sfeer op de plaat. Als ik naar de muziek luister, zie ik in mijn hoofd een filmpje.” Met The Colorist Orchestra deelt ze niet alleen een liefde voor het lied, maar ook voor cinema en theater. “Namen als Pina Bausch en Wim Wenders komen telkens terug als we samen brainstormen over het artwork of de podiumopstelling”, zegt Jespers.

Hij waardeert Torrini’s generositeit en de onmogelijkheid om haar te herleiden tot een genre. “Er gaat wel een bepaald karakter uit van alles wat ze doet: het is donker, melancholisch en nostalgisch.” Alles dat je niet aan de IJslandse zou toeschrijven op basis van haar grote hit Jungle Drum uit 2009, maar wie nog steeds denkt dat het luchtige liedje haar signatuursong is, heeft veel in te halen.

De intense opnames van Right Here leerden Torrini om flexibel te zijn. “Ik kan me nogal sterk uitdrukken als ik van iets overtuigd ben, maar dankzij The Colorist Orchestra weet ik dat je een goed idee nog altijd kan kneden en transformeren. En ik ben van België gaan houden. Tot voor onze samenwerking was Brussel een stop op de tournee, net als Parijs en Berlijn. Nu ken ik hier zoveel plekken waar ik ongelooflijke kunst kan gaan zien, allemaal op drie kwartier van elkaar. Ik heb mijn familie al proberen te overtuigen om hier te komen wonen.”