Dans Dans is terug! En hoe! In deze moeilijke tijden, waarin intimiteit en nabijheid vol gevaar zijn, maakt Dans Dans met het nieuwe album Zink de soundtrack van verbinding, passie en samenhorigheid. Dans Dans is het unieke muzikale verbond tussen Bert Dockx (Flying Horseman, Ottla), Frederic Jacques (Lyenn en bassist bij Mark Lanegan) en Steven Cassiers (Dez Mona, DAAU). Sinds haar debuut in 2012 verbaast dit trio met muziek die onmogelijk in één vak te plaatsen valt. Instrumentaal, atmosferisch, meeslepend, geraffineerd en wild.

Met al vier langspelers onder de arm en concerten op o.a. North Sea Jazz, Pukkelpop en Jazz Middelheim op het palmares bouwt Dans Dans met dit vijfde studio-album onvermoeibaar verder aan haar hoogsteigen muzikale universum. Ze bewijzen ook nu weer, schijnbaar achteloos, waarom het één van de meest intrigerende Belgische bands van nu is. Openend met de stemmige noir ritmes van Cinder Bay, neemt Dans Dans je op Zink meteen mee in hun eigen wereld. Het eclectisme van de band wordt dan weer mooi geïllustreerd op Anemone. Er ligt ontegensprekelijk een diepe, onderliggende filmische schoonheid in de muziek, een evoluerende duisternis en een voortdurend gevoel van angst en paranoia. Het zaligmakende Shell Star is dan weer een aanstekelijke verkenning van hypnotiserende grooves, atmosferische geluiden en verbijsterende melodieën.

Producer Christine Verschorren (Philippe Catherine, Ivan Paduart) benadrukt in haar warme, radicaal analoge mix de wonderlijke fluïditeit en het intrigerende samenspel van de muziek. Muzikale stijlen en invloeden worden op organische wijze vermengd en gesublimeerd tot wat enkel nog Dans Dans-muziek kan genoemd worden. Dit is geen fusion, geen rock of jazz of ambient: dit is de klank van de zoekende, intuïtieve mens. “Dans Dans zien is nooit meer vergeten. Meer zien de enige remedie”, dixit Written in Music.

Foto © Alex Schuurbiers