School is Cool + support: Noémie Wolfs + DJ Chedroeski

Melodieuze popsongs en avontuurlijke gitaarlijnen voor fans van The War on Drugs, Arcade Fire en Bruce Springsteen

Na het magistrale Good News uit 2017, leverde School is Cool vorig jaar met Things That Don’t Go Right opnieuw een heerlijk album af. Hoog tijd om al dat moois nog eens los te laten op een live publiek. Swingende popsongs, avontuurlijk gitaarlijnen, melodieuze synthriffs en een hechte band waar het spelplezier van af spat: bijna tien jaar na hun daverende doortocht is School is Cool helemaal klaar om De Roma opnieuw op zijn kop te zetten. Niemand minder dan Noémie Wolfs verzorgt de support. 

School is Cool haalde de inspiratie voor Things That Don’t Go Right bij het apocalyptische The Prophecy, een schilderij van zanger, modeontwerper en schilder Bent Van Looy. De felle kleuren en een welgeplaatste bliksemschicht boven de Griekse tempel van het schilderij zijn de centrale elementen die ook symbool staan voor het album. Net als bij Good News blijft de popliefde van de band centraal staan. Maar intussen is School is Cool meer en meer een band met een unieke, eigen sound geworden. De tijd is gekomen om nieuwe lagen te verkennen en dat is helemaal wat Things That Don’t Go Right doet. Eerste single Close groeide meteen uit tot een geweldige hit en de vergelijkingen met The War on Drugs en Bruce Springsteen waren nooit ver weg. School is Cool staat als een huis en blaakt van het zelfvertrouwen. De geweldige violist/gitarist Michaël Lamiroy die Johannes Genard, Hanne Torfs en de andere bandleden sinds kort vergezelt, voegt daar nog een subtiel nieuw laagje aan toe.

Noémie Wolfs was gedurende vijf jaar de stem van Hooverphonic. In 2016 kwam Hunt You uit, haar eerste soloplaat met eigenzinnige pop met een kwetsbaar randje. Het album bracht haar op festivals als Pukkelpop, Lokerse Feesten en Crammerock. Ook haar tweede langspeler Lonely Boy’s Paradise werd warm onthaald, met als hoogtepunt successingles On The Run en Wake Me Up. Haar uitverkochte show in de AB die erop volgde werd bestempeld als de ‘zwoelste comeback van het jaar.’